εξαρτημένος • (exartiménos) m (feminine εξαρτημένη, neuter εξαρτημένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | εξαρτημένος (exartiménos) | εξαρτημένη (exartiméni) | εξαρτημένο (exartiméno) | εξαρτημένοι (exartiménoi) | εξαρτημένες (exartiménes) | εξαρτημένα (exartiména) | |
| genitive | εξαρτημένου (exartiménou) | εξαρτημένης (exartiménis) | εξαρτημένου (exartiménou) | εξαρτημένων (exartiménon) | εξαρτημένων (exartiménon) | εξαρτημένων (exartiménon) | |
| accusative | εξαρτημένο (exartiméno) | εξαρτημένη (exartiméni) | εξαρτημένο (exartiméno) | εξαρτημένους (exartiménous) | εξαρτημένες (exartiménes) | εξαρτημένα (exartiména) | |
| vocative | εξαρτημένε (exartiméne) | εξαρτημένη (exartiméni) | εξαρτημένο (exartiméno) | εξαρτημένοι (exartiménoi) | εξαρτημένες (exartiménes) | εξαρτημένα (exartiména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εξαρτημένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εξαρτημένος, etc.)