Learnedly from εξω- (exo-) + συζυγικός (syzygikós), a calque of French extraconjugal.[1]
εξωσυζυγικός • (exosyzygikós) m (feminine εξωσυζυγική, neuter εξωσυζυγικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | εξωσυζυγικός (exosyzygikós) | εξωσυζυγική (exosyzygikí) | εξωσυζυγικό (exosyzygikó) | εξωσυζυγικοί (exosyzygikoí) | εξωσυζυγικές (exosyzygikés) | εξωσυζυγικά (exosyzygiká) | |
genitive | εξωσυζυγικού (exosyzygikoú) | εξωσυζυγικής (exosyzygikís) | εξωσυζυγικού (exosyzygikoú) | εξωσυζυγικών (exosyzygikón) | εξωσυζυγικών (exosyzygikón) | εξωσυζυγικών (exosyzygikón) | |
accusative | εξωσυζυγικό (exosyzygikó) | εξωσυζυγική (exosyzygikí) | εξωσυζυγικό (exosyzygikó) | εξωσυζυγικούς (exosyzygikoús) | εξωσυζυγικές (exosyzygikés) | εξωσυζυγικά (exosyzygiká) | |
vocative | εξωσυζυγικέ (exosyzygiké) | εξωσυζυγική (exosyzygikí) | εξωσυζυγικό (exosyzygikó) | εξωσυζυγικοί (exosyzygikoí) | εξωσυζυγικές (exosyzygikés) | εξωσυζυγικά (exosyzygiká) |