Learnedly from σύζυγ(ος) (sýzyg(os)) + -ικός (-ikós), a calque of French conjugal.[1]
συζυγικός • (syzygikós) m (feminine συζυγική, neuter συζυγικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | συζυγικός (syzygikós) | συζυγική (syzygikí) | συζυγικό (syzygikó) | συζυγικοί (syzygikoí) | συζυγικές (syzygikés) | συζυγικά (syzygiká) | |
genitive | συζυγικού (syzygikoú) | συζυγικής (syzygikís) | συζυγικού (syzygikoú) | συζυγικών (syzygikón) | συζυγικών (syzygikón) | συζυγικών (syzygikón) | |
accusative | συζυγικό (syzygikó) | συζυγική (syzygikí) | συζυγικό (syzygikó) | συζυγικούς (syzygikoús) | συζυγικές (syzygikés) | συζυγικά (syzygiká) | |
vocative | συζυγικέ (syzygiké) | συζυγική (syzygikí) | συζυγικό (syzygikó) | συζυγικοί (syzygikoí) | συζυγικές (syzygikés) | συζυγικά (syzygiká) |