επαινετικός • (epainetikós) m (feminine επαινετική, neuter επαινετικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | επαινετικός (epainetikós) | επαινετική (epainetikí) | επαινετικό (epainetikó) | επαινετικοί (epainetikoí) | επαινετικές (epainetikés) | επαινετικά (epainetiká) | |
genitive | επαινετικού (epainetikoú) | επαινετικής (epainetikís) | επαινετικού (epainetikoú) | επαινετικών (epainetikón) | επαινετικών (epainetikón) | επαινετικών (epainetikón) | |
accusative | επαινετικό (epainetikó) | επαινετική (epainetikí) | επαινετικό (epainetikó) | επαινετικούς (epainetikoús) | επαινετικές (epainetikés) | επαινετικά (epainetiká) | |
vocative | επαινετικέ (epainetiké) | επαινετική (epainetikí) | επαινετικό (epainetikó) | επαινετικοί (epainetikoí) | επαινετικές (epainetikés) | επαινετικά (epainetiká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επαινετικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επαινετικός, etc.)