επαινετός • (epainetós) m (feminine επαινετή, neuter επαινετό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | επαινετός (epainetós) | επαινετή (epainetí) | επαινετό (epainetó) | επαινετοί (epainetoí) | επαινετές (epainetés) | επαινετά (epainetá) | |
genitive | επαινετού (epainetoú) | επαινετής (epainetís) | επαινετού (epainetoú) | επαινετών (epainetón) | επαινετών (epainetón) | επαινετών (epainetón) | |
accusative | επαινετό (epainetó) | επαινετή (epainetí) | επαινετό (epainetó) | επαινετούς (epainetoús) | επαινετές (epainetés) | επαινετά (epainetá) | |
vocative | επαινετέ (epaineté) | επαινετή (epainetí) | επαινετό (epainetó) | επαινετοί (epainetoí) | επαινετές (epainetés) | επαινετά (epainetá) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επαινετός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επαινετός, etc.)