Learned borrowing from Ancient Greek ἐπεκτατικός (epektatikós, “lengthening”) with semantic loan from French expansionniste.[1]
επεκτατικός • (epektatikós) m (feminine επεκτατική, neuter επεκτατικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | επεκτατικός (epektatikós) | επεκτατική (epektatikí) | επεκτατικό (epektatikó) | επεκτατικοί (epektatikoí) | επεκτατικές (epektatikés) | επεκτατικά (epektatiká) | |
| genitive | επεκτατικού (epektatikoú) | επεκτατικής (epektatikís) | επεκτατικού (epektatikoú) | επεκτατικών (epektatikón) | επεκτατικών (epektatikón) | επεκτατικών (epektatikón) | |
| accusative | επεκτατικό (epektatikó) | επεκτατική (epektatikí) | επεκτατικό (epektatikó) | επεκτατικούς (epektatikoús) | επεκτατικές (epektatikés) | επεκτατικά (epektatiká) | |
| vocative | επεκτατικέ (epektatiké) | επεκτατική (epektatikí) | επεκτατικό (epektatikó) | επεκτατικοί (epektatikoí) | επεκτατικές (epektatikés) | επεκτατικά (epektatiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επεκτατικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επεκτατικός, etc.)