Learnedly, from Ancient Greek ἐπικυρ(ῶ) (epikur(ô)), contracted form of ἐπικυρόω (epikuróō) + -ώνω (-óno).[1]
επικυρώνω • (epikyróno) (past επικύρωσα, passive επικυρώνομαι, p‑past επικυρώθηκα, ppp επικυρωμένος)
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | επικυρώνω | επικυρώσω | επικυρώνομαι | επικυρωθώ |
| 2 sg | επικυρώνεις | επικυρώσεις | επικυρώνεσαι | επικυρωθείς |
| 3 sg | επικυρώνει | επικυρώσει | επικυρώνεται | επικυρωθεί |
| 1 pl | επικυρώνουμε, [‑ομε] | επικυρώσουμε, [‑ομε] | επικυρωνόμαστε | επικυρωθούμε |
| 2 pl | επικυρώνετε | επικυρώσετε | επικυρώνεστε, επικυρωνόσαστε | επικυρωθείτε |
| 3 pl | επικυρώνουν(ε) | επικυρώσουν(ε) | επικυρώνονται | επικυρωθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | επικύρωνα | επικύρωσα | επικυρωνόμουν(α) | επικυρώθηκα |
| 2 sg | επικύρωνες | επικύρωσες | επικυρωνόσουν(α) | επικυρώθηκες |
| 3 sg | επικύρωνε | επικύρωσε | επικυρωνόταν(ε) | επικυρώθηκε |
| 1 pl | επικυρώναμε | επικυρώσαμε | επικυρωνόμασταν, (‑όμαστε) | επικυρωθήκαμε |
| 2 pl | επικυρώνατε | επικυρώσατε | επικυρωνόσασταν, (‑όσαστε) | επικυρωθήκατε |
| 3 pl | επικύρωναν, επικυρώναν(ε) | επικύρωσαν, επικυρώσαν(ε) | επικυρώνονταν, (επικυρωνόντουσαν) | επικυρώθηκαν, επικυρωθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα επικυρώνω ➤ | θα επικυρώσω ➤ | θα επικυρώνομαι ➤ | θα επικυρωθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα επικυρώνεις, … | θα επικυρώσεις, … | θα επικυρώνεσαι, … | θα επικυρωθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … επικυρώσει έχω, έχεις, … επικυρωμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … επικυρωθεί είμαι, είσαι, … επικυρωμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … επικυρώσει είχα, είχες, … επικυρωμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … επικυρωθεί ήμουν, ήσουν, … επικυρωμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … επικυρώσει θα έχω, θα έχεις, … επικυρωμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … επικυρωθεί θα είμαι, θα είσαι, … επικυρωμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | επικύρωνε | επικύρωσε | — | επικυρώσου |
| 2 pl | επικυρώνετε | επικυρώστε | επικυρώνεστε | επικυρωθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | επικυρώνοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας επικυρώσει ➤ | επικυρωμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | επικυρώσει | επικυρωθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||