ερρινότης

• ερρινότητα (errinótita), ενρινότητα (enrinótita) (standard)

From Ancient Greek ἔρρινον (érrhinon) + -της (-tis, suffix for feminine nouns).

• IPA^(key): /e.riˈno.ti.s/
• Hyphenation: ἐρ‧ρι‧νό‧της

ερρινότης • (errinótis) f (plural ερρινότητες) (Katharevousa)

1. (phonetics, phonology) nasality, the characteristic of nasal voice.

• In polytonic script: ἐρρινότης

Katharevousa inflection, in the manner of Ancient Greek -της feminin nouns

In polytonic script with article: ἡ ἐρρινότης, τῆς ἐρρινότητος, τήν ἐρρινότητα, (ὦ) ἐρρινότης
αἱ ἐρρινότητες, τῶν ἐρρινοτήτων, τάς ἐρρινότητας, (ὦ) ἐρρινότητες

• Dimitrakos, Dimitrios B. (²1964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης [Great Dictionary of the entire Greek Language] (in Greek), Athens: Hellenic Paideia 2nd edition in 15 vols. (abbreviations - of authors)