Learned borrowing from Ancient Greek εὐνοϊκός (eunoïkós).[1] By surface analysis, ευ- (ef-) + νο(υς) (no(ys)) + -ικός (-ikós)
ευνοϊκός • (evnoïkós) m (feminine ευνοϊκή, neuter ευνοϊκό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ευνοϊκός (evnoïkós) | ευνοϊκή (evnoïkí) | ευνοϊκό (evnoïkó) | ευνοϊκοί (evnoïkoí) | ευνοϊκές (evnoïkés) | ευνοϊκά (evnoïká) | |
| genitive | ευνοϊκού (evnoïkoú) | ευνοϊκής (evnoïkís) | ευνοϊκού (evnoïkoú) | ευνοϊκών (evnoïkón) | ευνοϊκών (evnoïkón) | ευνοϊκών (evnoïkón) | |
| accusative | ευνοϊκό (evnoïkó) | ευνοϊκή (evnoïkí) | ευνοϊκό (evnoïkó) | ευνοϊκούς (evnoïkoús) | ευνοϊκές (evnoïkés) | ευνοϊκά (evnoïká) | |
| vocative | ευνοϊκέ (evnoïké) | ευνοϊκή (evnoïkí) | ευνοϊκό (evnoïkó) | ευνοϊκοί (evnoïkoí) | ευνοϊκές (evnoïkés) | ευνοϊκά (evnoïká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ευνοϊκός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ευνοϊκός, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ευνοϊκότερος", etc)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||