From ζαβολ(ιά) (zavol(iá)) + -ιάρης (-iáris).[1]
ζαβολιάρης • (zavoliáris) m (feminine ζαβολιάρα or ζαβολιάρισσα, neuter ζαβολιάρικο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ζαβολιάρης (zavoliáris) | ζαβολιάρα (zavoliára) | ζαβολιάρικο (zavoliáriko) | ζαβολιάρηδες (zavoliárides) | ζαβολιάρες (zavoliáres) | ζαβολιάρικα (zavoliárika) | |
| genitive | ζαβολιάρη (zavoliári) | ζαβολιάρας (zavoliáras) | ζαβολιάρικου (zavoliárikou) | ζαβολιάρηδων (zavoliáridon) | — | ζαβολιάρικων (zavoliárikon) | |
| accusative | ζαβολιάρη (zavoliári) | ζαβολιάρα (zavoliára) | ζαβολιάρικο (zavoliáriko) | ζαβολιάρηδες (zavoliárides) | ζαβολιάρες (zavoliáres) | ζαβολιάρικα (zavoliárika) | |
| vocative | ζαβολιάρη (zavoliári) | ζαβολιάρα (zavoliára) | ζαβολιάρικο (zavoliáriko) | ζαβολιάρηδες (zavoliárides) | ζαβολιάρες (zavoliáres) | ζαβολιάρικα (zavoliárika) | |
Notes: Plus alternative nominalized feminine form ζαβολιάρισσα.
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ζαβολιάρης, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ζαβολιάρης, etc.)