θέαμα (théama, “spectacle, sight”) + -ικός (-ikós). First attested 1883.
θεαματικός • (theamatikós) m (feminine θεαματική, neuter θεαματικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | θεαματικός (theamatikós) | θεαματική (theamatikí) | θεαματικό (theamatikó) | θεαματικοί (theamatikoí) | θεαματικές (theamatikés) | θεαματικά (theamatiká) | |
genitive | θεαματικού (theamatikoú) | θεαματικής (theamatikís) | θεαματικού (theamatikoú) | θεαματικών (theamatikón) | θεαματικών (theamatikón) | θεαματικών (theamatikón) | |
accusative | θεαματικό (theamatikó) | θεαματική (theamatikí) | θεαματικό (theamatikó) | θεαματικούς (theamatikoús) | θεαματικές (theamatikés) | θεαματικά (theamatiká) | |
vocative | θεαματικέ (theamatiké) | θεαματική (theamatikí) | θεαματικό (theamatikó) | θεαματικοί (theamatikoí) | θεαματικές (theamatikés) | θεαματικά (theamatiká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο θεαματικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο θεαματικός, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο θεαματικότερος", etc)
|