θεό- (theó-, “God, very”) + τρελός (trelós, “mad”)
θεότρελος • (theótrelos) m (feminine θεότρελη, neuter θεότρελο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | θεότρελος (theótrelos) | θεότρελη (theótreli) | θεότρελο (theótrelo) | θεότρελοι (theótreloi) | θεότρελες (theótreles) | θεότρελα (theótrela) | |
genitive | θεότρελου (theótrelou) | θεότρελης (theótrelis) | θεότρελου (theótrelou) | θεότρελων (theótrelon) | θεότρελων (theótrelon) | θεότρελων (theótrelon) | |
accusative | θεότρελο (theótrelo) | θεότρελη (theótreli) | θεότρελο (theótrelo) | θεότρελους (theótrelous) | θεότρελες (theótreles) | θεότρελα (theótrela) | |
vocative | θεότρελε (theótrele) | θεότρελη (theótreli) | θεότρελο (theótrelo) | θεότρελοι (theótreloi) | θεότρελες (theótreles) | θεότρελα (theótrela) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο θεότρελος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο θεότρελος, etc.)