κακόφωνος • (kakófonos) m (feminine κακόφωνη, neuter κακόφωνο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | κακόφωνος (kakófonos) | κακόφωνη (kakófoni) | κακόφωνο (kakófono) | κακόφωνοι (kakófonoi) | κακόφωνες (kakófones) | κακόφωνα (kakófona) | |
genitive | κακόφωνου (kakófonou) | κακόφωνης (kakófonis) | κακόφωνου (kakófonou) | κακόφωνων (kakófonon) | κακόφωνων (kakófonon) | κακόφωνων (kakófonon) | |
accusative | κακόφωνο (kakófono) | κακόφωνη (kakófoni) | κακόφωνο (kakófono) | κακόφωνους (kakófonous) | κακόφωνες (kakófones) | κακόφωνα (kakófona) | |
vocative | κακόφωνε (kakófone) | κακόφωνη (kakófoni) | κακόφωνο (kakófono) | κακόφωνοι (kakófonoi) | κακόφωνες (kakófones) | κακόφωνα (kakófona) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κακόφωνος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κακόφωνος, etc.)