Inherited from Byzantine Greek. By surface analysis, καλο- (kalo-) + καρδ(ιά) (kard(iá)) + -ος (-os).[1]
καλόκαρδος • (kalókardos) m (feminine καλόκαρδη, neuter καλόκαρδο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | καλόκαρδος (kalókardos) | καλόκαρδη (kalókardi) | καλόκαρδο (kalókardo) | καλόκαρδοι (kalókardoi) | καλόκαρδες (kalókardes) | καλόκαρδα (kalókarda) | |
genitive | καλόκαρδου (kalókardou) | καλόκαρδης (kalókardis) | καλόκαρδου (kalókardou) | καλόκαρδων (kalókardon) | καλόκαρδων (kalókardon) | καλόκαρδων (kalókardon) | |
accusative | καλόκαρδο (kalókardo) | καλόκαρδη (kalókardi) | καλόκαρδο (kalókardo) | καλόκαρδους (kalókardous) | καλόκαρδες (kalókardes) | καλόκαρδα (kalókarda) | |
vocative | καλόκαρδε (kalókarde) | καλόκαρδη (kalókardi) | καλόκαρδο (kalókardo) | καλόκαρδοι (kalókardoi) | καλόκαρδες (kalókardes) | καλόκαρδα (kalókarda) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο καλόκαρδος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο καλόκαρδος, etc.)