From καταιγίζω (kataigízō, “I rush down like a storm”), from καταιγίς (kataigís, “a storm from above”).
κᾰταιγισμός • (kataigismós) m (genitive κᾰταιγισμοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ καταιγισμός ho kataigismós |
τὼ καταιγισμώ tṑ kataigismṓ |
οἱ καταιγισμοί hoi kataigismoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ καταιγισμοῦ toû kataigismoû |
τοῖν καταιγισμοῖν toîn kataigismoîn |
τῶν καταιγισμῶν tôn kataigismôn | ||||||||||
Dative | τῷ καταιγισμῷ tôi kataigismôi |
τοῖν καταιγισμοῖν toîn kataigismoîn |
τοῖς καταιγισμοῖς toîs kataigismoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν καταιγισμόν tòn kataigismón |
τὼ καταιγισμώ tṑ kataigismṓ |
τοὺς καταιγισμούς toùs kataigismoús | ||||||||||
Vocative | καταιγισμέ kataigismé |
καταιγισμώ kataigismṓ |
καταιγισμοί kataigismoí | ||||||||||
Notes: |
|