From κατοικέω (katoikéō, “to inhabit, settle”) + -σις (-sis, “a suffix added to form abstract nouns, or nouns of action, result or process”)
κᾰτοίκησῐς • (katoíkēsis) f (genitive κᾰτοικήσεως); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ κᾰτοίκησῐς hē katoíkēsis |
τὼ κᾰτοικήσει tṑ katoikḗsei |
αἱ κᾰτοικήσεις hai katoikḗseis | ||||||||||
Genitive | τῆς κᾰτοικήσεως tês katoikḗseōs |
τοῖν κᾰτοικησέοιν toîn katoikēséoin |
τῶν κᾰτοικήσεων tôn katoikḗseōn | ||||||||||
Dative | τῇ κᾰτοικήσει têi katoikḗsei |
τοῖν κᾰτοικησέοιν toîn katoikēséoin |
ταῖς κᾰτοικήσεσῐ / κᾰτοικήσεσῐν taîs katoikḗsesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν κᾰτοίκησῐν tḕn katoíkēsin |
τὼ κᾰτοικήσει tṑ katoikḗsei |
τᾱ̀ς κᾰτοικήσεις tā̀s katoikḗseis | ||||||||||
Vocative | κᾰτοίκησῐ katoíkēsi |
κᾰτοικήσει katoikḗsei |
κᾰτοικήσεις katoikḗseis | ||||||||||
Notes: |
|