κατοικοφθορέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word κατοικοφθορέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word κατοικοφθορέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say κατοικοφθορέω in singular and plural. Everything you need to know about the word κατοικοφθορέω you have here. The definition of the word κατοικοφθορέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofκατοικοφθορέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-, “intensifying prefix”) +‎ οἰκοφθορέω (oikophthoréō, “be ruined”) οἰκοφθορέω

Pronunciation

 

Verb

κᾰτοικοφθορέω • (kătoikophthoréō)

  1. to ruin utterly

Conjugation

   Present: κᾰτοικοφθορέω, κᾰτοικοφθορέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτοικοφθορέω κᾰτοικοφθορέεις κᾰτοικοφθορέει κᾰτοικοφθορέετον κᾰτοικοφθορέετον κᾰτοικοφθορέομεν κᾰτοικοφθορέετε κᾰτοικοφθορέουσῐ(ν)
subjunctive κᾰτοικοφθορέω κᾰτοικοφθορέῃς κᾰτοικοφθορέῃ κᾰτοικοφθορέητον κᾰτοικοφθορέητον κᾰτοικοφθορέωμεν κᾰτοικοφθορέητε κᾰτοικοφθορέωσῐ(ν)
optative κᾰτοικοφθορέοιμῐ κᾰτοικοφθορέοις κᾰτοικοφθορέοι κᾰτοικοφθορέοιτον κᾰτοικοφθορεοίτην κᾰτοικοφθορέοιμεν κᾰτοικοφθορέοιτε κᾰτοικοφθορέοιεν
imperative   κᾰτοικοφθόρεε κᾰτοικοφθορεέτω κᾰτοικοφθορέετον κᾰτοικοφθορεέτων   κᾰτοικοφθορέετε κᾰτοικοφθορεόντων
middle/
passive 		indicative κᾰτοικοφθορέομαι κᾰτοικοφθορέῃ,
κᾰτοικοφθορέει 		κᾰτοικοφθορέεται κᾰτοικοφθορέεσθον κᾰτοικοφθορέεσθον κᾰτοικοφθορεόμεθᾰ κᾰτοικοφθορέεσθε κᾰτοικοφθορέονται
subjunctive κᾰτοικοφθορέωμαι κᾰτοικοφθορέῃ κᾰτοικοφθορέηται κᾰτοικοφθορέησθον κᾰτοικοφθορέησθον κᾰτοικοφθορεώμεθᾰ κᾰτοικοφθορέησθε κᾰτοικοφθορέωνται
optative κᾰτοικοφθορεοίμην κᾰτοικοφθορέοιο κᾰτοικοφθορέοιτο κᾰτοικοφθορέοισθον κᾰτοικοφθορεοίσθην κᾰτοικοφθορεοίμεθᾰ κᾰτοικοφθορέοισθε κᾰτοικοφθορέοιντο
imperative   κᾰτοικοφθορέου κᾰτοικοφθορεέσθω κᾰτοικοφθορέεσθον κᾰτοικοφθορεέσθων   κᾰτοικοφθορέεσθε κᾰτοικοφθορεέσθων
active middle/passive
infinitive κᾰτοικοφθορέειν κᾰτοικοφθορέεσθαι
participle m κᾰτοικοφθορέων κᾰτοικοφθορεόμενος
f κᾰτοικοφθορέουσᾰ κᾰτοικοφθορεομένη
n κᾰτοικοφθορέον κᾰτοικοφθορεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κᾰτοικοφθορῶ, κᾰτοικοφθοροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτοικοφθορῶ κᾰτοικοφθορεῖς κᾰτοικοφθορεῖ κᾰτοικοφθορεῖτον κᾰτοικοφθορεῖτον κᾰτοικοφθοροῦμεν κᾰτοικοφθορεῖτε κᾰτοικοφθοροῦσῐ(ν)
subjunctive κᾰτοικοφθορῶ κᾰτοικοφθορῇς κᾰτοικοφθορῇ κᾰτοικοφθορῆτον κᾰτοικοφθορῆτον κᾰτοικοφθορῶμεν κᾰτοικοφθορῆτε κᾰτοικοφθορῶσῐ(ν)
optative κᾰτοικοφθοροίην,
κᾰτοικοφθοροῖμῐ 		κᾰτοικοφθοροίης,
κᾰτοικοφθοροῖς 		κᾰτοικοφθοροίη,
κᾰτοικοφθοροῖ 		κᾰτοικοφθοροῖτον,
κᾰτοικοφθοροίητον 		κᾰτοικοφθοροίτην,
κᾰτοικοφθοροιήτην 		κᾰτοικοφθοροῖμεν,
κᾰτοικοφθοροίημεν 		κᾰτοικοφθοροῖτε,
κᾰτοικοφθοροίητε 		κᾰτοικοφθοροῖεν,
κᾰτοικοφθοροίησᾰν
imperative   κᾰτοικοφθόρει κᾰτοικοφθορείτω κᾰτοικοφθορεῖτον κᾰτοικοφθορείτων   κᾰτοικοφθορεῖτε κᾰτοικοφθορούντων
middle/
passive 		indicative κᾰτοικοφθοροῦμαι κᾰτοικοφθορεῖ,
κᾰτοικοφθορῇ 		κᾰτοικοφθορεῖται κᾰτοικοφθορεῖσθον κᾰτοικοφθορεῖσθον κᾰτοικοφθορούμεθᾰ κᾰτοικοφθορεῖσθε κᾰτοικοφθοροῦνται
subjunctive κᾰτοικοφθορῶμαι κᾰτοικοφθορῇ κᾰτοικοφθορῆται κᾰτοικοφθορῆσθον κᾰτοικοφθορῆσθον κᾰτοικοφθορώμεθᾰ κᾰτοικοφθορῆσθε κᾰτοικοφθορῶνται
optative κᾰτοικοφθοροίμην κᾰτοικοφθοροῖο κᾰτοικοφθοροῖτο κᾰτοικοφθοροῖσθον κᾰτοικοφθοροίσθην κᾰτοικοφθοροίμεθᾰ κᾰτοικοφθοροῖσθε κᾰτοικοφθοροῖντο
imperative   κᾰτοικοφθοροῦ κᾰτοικοφθορείσθω κᾰτοικοφθορεῖσθον κᾰτοικοφθορείσθων   κᾰτοικοφθορεῖσθε κᾰτοικοφθορείσθων
active middle/passive
infinitive κᾰτοικοφθορεῖν κᾰτοικοφθορεῖσθαι
participle m κᾰτοικοφθορῶν κᾰτοικοφθορούμενος
f κᾰτοικοφθοροῦσᾰ κᾰτοικοφθορουμένη
n κᾰτοικοφθοροῦν κᾰτοικοφθορούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κᾰτῳκοφθόρεον, κᾰτῳκοφθορεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτῳκοφθόρεον κᾰτῳκοφθόρεες κᾰτῳκοφθόρεε(ν) κᾰτῳκοφθορέετον κᾰτῳκοφθορεέτην κᾰτῳκοφθορέομεν κᾰτῳκοφθορέετε κᾰτῳκοφθόρεον
middle/
passive 		indicative κᾰτῳκοφθορεόμην κᾰτῳκοφθορέου κᾰτῳκοφθορέετο κᾰτῳκοφθορέεσθον κᾰτῳκοφθορεέσθην κᾰτῳκοφθορεόμεθᾰ κᾰτῳκοφθορέεσθε κᾰτῳκοφθορέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κᾰτῳκοφθόρουν, κᾰτῳκοφθορούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτῳκοφθόρουν κᾰτῳκοφθόρεις κᾰτῳκοφθόρει κᾰτῳκοφθορεῖτον κᾰτῳκοφθορείτην κᾰτῳκοφθοροῦμεν κᾰτῳκοφθορεῖτε κᾰτῳκοφθόρουν
middle/
passive 		indicative κᾰτῳκοφθορούμην κᾰτῳκοφθοροῦ κᾰτῳκοφθορεῖτο κᾰτῳκοφθορεῖσθον κᾰτῳκοφθορείσθην κᾰτῳκοφθορούμεθᾰ κᾰτῳκοφθορεῖσθε κᾰτῳκοφθοροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κᾰτοικοφθορήσω, κᾰτοικοφθορήσομαι, κᾰτοικοφθορηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτοικοφθορήσω κᾰτοικοφθορήσεις κᾰτοικοφθορήσει κᾰτοικοφθορήσετον κᾰτοικοφθορήσετον κᾰτοικοφθορήσομεν κᾰτοικοφθορήσετε κᾰτοικοφθορήσουσῐ(ν)
optative κᾰτοικοφθορήσοιμῐ κᾰτοικοφθορήσοις κᾰτοικοφθορήσοι κᾰτοικοφθορήσοιτον κᾰτοικοφθορησοίτην κᾰτοικοφθορήσοιμεν κᾰτοικοφθορήσοιτε κᾰτοικοφθορήσοιεν
middle indicative κᾰτοικοφθορήσομαι κᾰτοικοφθορήσῃ,
κᾰτοικοφθορήσει 		κᾰτοικοφθορήσεται κᾰτοικοφθορήσεσθον κᾰτοικοφθορήσεσθον κᾰτοικοφθορησόμεθᾰ κᾰτοικοφθορήσεσθε κᾰτοικοφθορήσονται
optative κᾰτοικοφθορησοίμην κᾰτοικοφθορήσοιο κᾰτοικοφθορήσοιτο κᾰτοικοφθορήσοισθον κᾰτοικοφθορησοίσθην κᾰτοικοφθορησοίμεθᾰ κᾰτοικοφθορήσοισθε κᾰτοικοφθορήσοιντο
passive indicative κᾰτοικοφθορηθήσομαι κᾰτοικοφθορηθήσῃ κᾰτοικοφθορηθήσεται κᾰτοικοφθορηθήσεσθον κᾰτοικοφθορηθήσεσθον κᾰτοικοφθορηθησόμεθᾰ κᾰτοικοφθορηθήσεσθε κᾰτοικοφθορηθήσονται
optative κᾰτοικοφθορηθησοίμην κᾰτοικοφθορηθήσοιο κᾰτοικοφθορηθήσοιτο κᾰτοικοφθορηθήσοισθον κᾰτοικοφθορηθησοίσθην κᾰτοικοφθορηθησοίμεθᾰ κᾰτοικοφθορηθήσοισθε κᾰτοικοφθορηθήσοιντο
active middle passive
infinitive κᾰτοικοφθορήσειν κᾰτοικοφθορήσεσθαι κᾰτοικοφθορηθήσεσθαι
participle m κᾰτοικοφθορήσων κᾰτοικοφθορησόμενος κᾰτοικοφθορηθησόμενος
f κᾰτοικοφθορήσουσᾰ κᾰτοικοφθορησομένη κᾰτοικοφθορηθησομένη
n κᾰτοικοφθορῆσον κᾰτοικοφθορησόμενον κᾰτοικοφθορηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κᾰτῳκοφθόρησᾰ, κᾰτῳκοφθορησᾰ́μην, κᾰτῳκοφθορήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτῳκοφθόρησᾰ κᾰτῳκοφθόρησᾰς κᾰτῳκοφθόρησε(ν) κᾰτῳκοφθορήσᾰτον κᾰτῳκοφθορησᾰ́την κᾰτῳκοφθορήσᾰμεν κᾰτῳκοφθορήσᾰτε κᾰτῳκοφθόρησᾰν
subjunctive κᾰτοικοφθορήσω κᾰτοικοφθορήσῃς κᾰτοικοφθορήσῃ κᾰτοικοφθορήσητον κᾰτοικοφθορήσητον κᾰτοικοφθορήσωμεν κᾰτοικοφθορήσητε κᾰτοικοφθορήσωσῐ(ν)
optative κᾰτοικοφθορήσαιμῐ κᾰτοικοφθορήσειᾰς,
κᾰτοικοφθορήσαις 		κᾰτοικοφθορήσειε(ν),
κᾰτοικοφθορήσαι 		κᾰτοικοφθορήσαιτον κᾰτοικοφθορησαίτην κᾰτοικοφθορήσαιμεν κᾰτοικοφθορήσαιτε κᾰτοικοφθορήσειᾰν,
κᾰτοικοφθορήσαιεν
imperative   κᾰτοικοφθόρησον κᾰτοικοφθορησᾰ́τω κᾰτοικοφθορήσᾰτον κᾰτοικοφθορησᾰ́των   κᾰτοικοφθορήσᾰτε κᾰτοικοφθορησᾰ́ντων
middle indicative κᾰτῳκοφθορησᾰ́μην κᾰτῳκοφθορήσω κᾰτῳκοφθορήσᾰτο κᾰτῳκοφθορήσᾰσθον κᾰτῳκοφθορησᾰ́σθην κᾰτῳκοφθορησᾰ́μεθᾰ κᾰτῳκοφθορήσᾰσθε κᾰτῳκοφθορήσᾰντο
subjunctive κᾰτοικοφθορήσωμαι κᾰτοικοφθορήσῃ κᾰτοικοφθορήσηται κᾰτοικοφθορήσησθον κᾰτοικοφθορήσησθον κᾰτοικοφθορησώμεθᾰ κᾰτοικοφθορήσησθε κᾰτοικοφθορήσωνται
optative κᾰτοικοφθορησαίμην κᾰτοικοφθορήσαιο κᾰτοικοφθορήσαιτο κᾰτοικοφθορήσαισθον κᾰτοικοφθορησαίσθην κᾰτοικοφθορησαίμεθᾰ κᾰτοικοφθορήσαισθε κᾰτοικοφθορήσαιντο
imperative   κᾰτοικοφθόρησαι κᾰτοικοφθορησᾰ́σθω κᾰτοικοφθορήσᾰσθον κᾰτοικοφθορησᾰ́σθων   κᾰτοικοφθορήσᾰσθε κᾰτοικοφθορησᾰ́σθων
passive indicative κᾰτῳκοφθορήθην κᾰτῳκοφθορήθης κᾰτῳκοφθορήθη κᾰτῳκοφθορήθητον κᾰτῳκοφθορηθήτην κᾰτῳκοφθορήθημεν κᾰτῳκοφθορήθητε κᾰτῳκοφθορήθησᾰν
subjunctive κᾰτοικοφθορηθῶ κᾰτοικοφθορηθῇς κᾰτοικοφθορηθῇ κᾰτοικοφθορηθῆτον κᾰτοικοφθορηθῆτον κᾰτοικοφθορηθῶμεν κᾰτοικοφθορηθῆτε κᾰτοικοφθορηθῶσῐ(ν)
optative κᾰτοικοφθορηθείην κᾰτοικοφθορηθείης κᾰτοικοφθορηθείη κᾰτοικοφθορηθεῖτον,
κᾰτοικοφθορηθείητον 		κᾰτοικοφθορηθείτην,
κᾰτοικοφθορηθειήτην 		κᾰτοικοφθορηθεῖμεν,
κᾰτοικοφθορηθείημεν 		κᾰτοικοφθορηθεῖτε,
κᾰτοικοφθορηθείητε 		κᾰτοικοφθορηθεῖεν,
κᾰτοικοφθορηθείησᾰν
imperative   κᾰτοικοφθορήθητῐ κᾰτοικοφθορηθήτω κᾰτοικοφθορήθητον κᾰτοικοφθορηθήτων   κᾰτοικοφθορήθητε κᾰτοικοφθορηθέντων
active middle passive
infinitive κᾰτοικοφθορῆσαι κᾰτοικοφθορήσᾰσθαι κᾰτοικοφθορηθῆναι
participle m κᾰτοικοφθορήσᾱς κᾰτοικοφθορησᾰ́μενος κᾰτοικοφθορηθείς
f κᾰτοικοφθορήσᾱσᾰ κᾰτοικοφθορησᾰμένη κᾰτοικοφθορηθεῖσᾰ
n κᾰτοικοφθορῆσᾰν κᾰτοικοφθορησᾰ́μενον κᾰτοικοφθορηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κᾰτῳκοφθόρηκᾰ, κᾰτῳκοφθόρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτῳκοφθόρηκᾰ κᾰτῳκοφθόρηκᾰς κᾰτῳκοφθόρηκε(ν) κᾰτῳκοφθορήκᾰτον κᾰτῳκοφθορήκᾰτον κᾰτῳκοφθορήκᾰμεν κᾰτῳκοφθορήκᾰτε κᾰτῳκοφθορήκᾱσῐ(ν)
subjunctive κᾰτῳκοφθορήκω κᾰτῳκοφθορήκῃς κᾰτῳκοφθορήκῃ κᾰτῳκοφθορήκητον κᾰτῳκοφθορήκητον κᾰτῳκοφθορήκωμεν κᾰτῳκοφθορήκητε κᾰτῳκοφθορήκωσῐ(ν)
optative κᾰτῳκοφθορήκοιμῐ,
κᾰτῳκοφθορηκοίην 		κᾰτῳκοφθορήκοις,
κᾰτῳκοφθορηκοίης 		κᾰτῳκοφθορήκοι,
κᾰτῳκοφθορηκοίη 		κᾰτῳκοφθορήκοιτον κᾰτῳκοφθορηκοίτην κᾰτῳκοφθορήκοιμεν κᾰτῳκοφθορήκοιτε κᾰτῳκοφθορήκοιεν
imperative   κᾰτῳκοφθόρηκε κᾰτῳκοφθορηκέτω κᾰτῳκοφθορήκετον κᾰτῳκοφθορηκέτων   κᾰτῳκοφθορήκετε κᾰτῳκοφθορηκόντων
middle/
passive 		indicative κᾰτῳκοφθόρημαι κᾰτῳκοφθόρησαι κᾰτῳκοφθόρηται κᾰτῳκοφθόρησθον κᾰτῳκοφθόρησθον κᾰτῳκοφθορήμεθᾰ κᾰτῳκοφθόρησθε κᾰτῳκοφθόρηνται
subjunctive κᾰτῳκοφθορημένος ὦ κᾰτῳκοφθορημένος ᾖς κᾰτῳκοφθορημένος ᾖ κᾰτῳκοφθορημένω ἦτον κᾰτῳκοφθορημένω ἦτον κᾰτῳκοφθορημένοι ὦμεν κᾰτῳκοφθορημένοι ἦτε κᾰτῳκοφθορημένοι ὦσῐ(ν)
optative κᾰτῳκοφθορημένος εἴην κᾰτῳκοφθορημένος εἴης κᾰτῳκοφθορημένος εἴη κᾰτῳκοφθορημένω εἴητον/εἶτον κᾰτῳκοφθορημένω εἰήτην/εἴτην κᾰτῳκοφθορημένοι εἴημεν/εἶμεν κᾰτῳκοφθορημένοι εἴητε/εἶτε κᾰτῳκοφθορημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κᾰτῳκοφθόρησο κᾰτῳκοφθορήσθω κᾰτῳκοφθόρησθον κᾰτῳκοφθορήσθων   κᾰτῳκοφθόρησθε κᾰτῳκοφθορήσθων
active middle/passive
infinitive κᾰτῳκοφθορηκέναι κᾰτῳκοφθορῆσθαι
participle m κᾰτῳκοφθορηκώς κᾰτῳκοφθορημένος
f κᾰτῳκοφθορηκυῖᾰ κᾰτῳκοφθορημένη
n κᾰτῳκοφθορηκός κᾰτῳκοφθορημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: κᾰτῳκοφθορήκειν, κᾰτῳκοφθορήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτῳκοφθορήκειν,
κᾰτῳκοφθορήκη 		κᾰτῳκοφθορήκεις,
κᾰτῳκοφθορήκης 		κᾰτῳκοφθορήκει(ν) κᾰτῳκοφθορήκετον κᾰτῳκοφθορηκέτην κᾰτῳκοφθορήκεμεν κᾰτῳκοφθορήκετε κᾰτῳκοφθορήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative κᾰτῳκοφθορήμην κᾰτῳκοφθόρησο κᾰτῳκοφθόρητο κᾰτῳκοφθόρησθον κᾰτῳκοφθορήσθην κᾰτῳκοφθορήμεθᾰ κᾰτῳκοφθόρησθε κᾰτῳκοφθόρηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia