Borrowed from Late Latin cellārium (“storeroom, cellar”).
κελλάριον • (kellárion) n (genitive κελλαρίου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ κελλάριον tò kellárion |
τὼ κελλαρίω tṑ kellaríō |
τᾰ̀ κελλάριᾰ tằ kelláriă | ||||||||||
Genitive | τοῦ κελλαρίου toû kellaríou |
τοῖν κελλαρίοιν toîn kellaríoin |
τῶν κελλαρίων tôn kellaríōn | ||||||||||
Dative | τῷ κελλαρίῳ tôi kellaríōi |
τοῖν κελλαρίοιν toîn kellaríoin |
τοῖς κελλαρίοις toîs kellaríois | ||||||||||
Accusative | τὸ κελλάριον tò kellárion |
τὼ κελλαρίω tṑ kellaríō |
τᾰ̀ κελλάριᾰ tằ kelláriă | ||||||||||
Vocative | κελλάριον kellárion |
κελλαρίω kellaríō |
κελλάριᾰ kelláriă | ||||||||||
Notes: |
|