Learned borrowing from French classique + -ικός (-ikós).[1]
κλασικός • (klasikós) m (feminine κλασική, neuter κλασικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | κλασικός (klasikós) | κλασική (klasikí) | κλασικό (klasikó) | κλασικοί (klasikoí) | κλασικές (klasikés) | κλασικά (klasiká) | |
| genitive | κλασικού (klasikoú) | κλασικής (klasikís) | κλασικού (klasikoú) | κλασικών (klasikón) | κλασικών (klasikón) | κλασικών (klasikón) | |
| accusative | κλασικό (klasikó) | κλασική (klasikí) | κλασικό (klasikó) | κλασικούς (klasikoús) | κλασικές (klasikés) | κλασικά (klasiká) | |
| vocative | κλασικέ (klasiké) | κλασική (klasikí) | κλασικό (klasikó) | κλασικοί (klasikoí) | κλασικές (klasikés) | κλασικά (klasiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κλασικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κλασικός, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο κλασικότερος", etc)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||