From κοίτη (koítē) + -ίς (-ís)
κοιτίς • (koitís) f (genitive κοιτίδος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ κοιτῐ́ς hē koitĭ́s |
τὼ κοιτῐ́δε tṑ koitĭ́de |
αἱ κοιτῐ́δες hai koitĭ́des | ||||||||||
Genitive | τῆς κοιτῐ́δος tês koitĭ́dos |
τοῖν κοιτῐ́δοιν toîn koitĭ́doin |
τῶν κοιτῐ́δων tôn koitĭ́dōn | ||||||||||
Dative | τῇ κοιτῐ́δῐ têi koitĭ́dĭ |
τοῖν κοιτῐ́δοιν toîn koitĭ́doin |
ταῖς κοιτῐ́σῐ / κοιτῐ́σῐν taîs koitĭ́sĭ(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν κοιτῐ́δᾰ tḕn koitĭ́dă |
τὼ κοιτῐ́δε tṑ koitĭ́de |
τᾱ̀ς κοιτῐ́δᾰς tā̀s koitĭ́dăs | ||||||||||
Vocative | κοιτῐ́ς koitĭ́s |
κοιτῐ́δε koitĭ́de |
κοιτῐ́δες koitĭ́des | ||||||||||
Notes: |
|