From κολοβός (kolobós, “docked, curtailed”) + -ῐον (-ion, diminutive suffix).
κολόβῐον • (kolóbion) n (genitive κολοβῐ́ου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ κολόβῐον tò kolóbion |
τὼ κολοβῐ́ω tṑ kolobíō |
τᾰ̀ κολόβῐᾰ tà kolóbia | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κολοβῐ́ου toû kolobíou |
τοῖν κολοβῐ́οιν toîn kolobíoin |
τῶν κολοβῐ́ων tôn kolobíōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κολοβῐ́ῳ tôi kolobíōi |
τοῖν κολοβῐ́οιν toîn kolobíoin |
τοῖς κολοβῐ́οις toîs kolobíois | ||||||||||
| Accusative | τὸ κολόβῐον tò kolóbion |
τὼ κολοβῐ́ω tṑ kolobíō |
τᾰ̀ κολόβῐᾰ tà kolóbia | ||||||||||
| Vocative | κολόβῐον kolóbion |
κολοβῐ́ω kolobíō |
κολόβῐᾰ kolóbia | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||