Inherited from Byzantine Greek κουνώ (kounṓ), from Ancient Greek κινῶ (kinô), κινέω (kinéō, “to set in motion, arouse”), with sound change -ι- (-i-) > -ου- (-ou-) via influence of the initial κ- (k-) in conjunction with medial -ν- (-n-).[1]
κουνώ • (kounó) (past κούνησα, passive κουνιέμαι)
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | κουνάω, κουνώ | κουνήσω | κουνιέμαι | κουνηθώ |
| 2 sg | κουνάς | κουνήσεις | κουνιέσαι | κουνηθείς |
| 3 sg | κουνάει, κουνά | κουνήσει | κουνιέται | κουνηθεί |
| 1 pl | κουνάμε, κουνούμε | κουνήσουμε, [‑ομε] | κουνιόμαστε | κουνηθούμε |
| 2 pl | κουνάτε | κουνήσετε | κουνιέστε, (‑ιόσαστε) | κουνηθείτε |
| 3 pl | κουνάνε, κουνάν, κουνούν(ε) | κουνήσουν(ε) | κουνιούνται, (‑ιόνται) | κουνηθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | κουνούσα, κούναγα | κούνησα | κουνιόμουν(α) | κουνήθηκα |
| 2 sg | κουνούσες, κούναγες | κούνησες | κουνιόσουν(α) | κουνήθηκες |
| 3 sg | κουνούσε, κούναγε | κούνησε | κουνιόταν(ε) | κουνήθηκε |
| 1 pl | κουνούσαμε, κουνάγαμε | κουνήσαμε | κουνιόμασταν, (‑ιόμαστε) | κουνηθήκαμε |
| 2 pl | κουνούσατε, κουνάγατε | κουνήσατε | κουνιόσασταν, (‑ιόσαστε) | κουνηθήκατε |
| 3 pl | κουνούσαν(ε), κούναγαν, (κουνάγανε) | κούνησαν, κουνήσαν(ε) | κουνιόνταν(ε), κουνιόντουσαν, κουνιούνταν | κουνήθηκαν, κουνηθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα κουνάω, θα κουνώ ➤ | θα κουνήσω ➤ | θα κουνιέμαι ➤ | θα κουνηθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα κουνάς, … | θα κουνήσεις, … | θα κουνιέσαι, … | θα κουνηθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … κουνήσει έχω, έχεις, … κουνημένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … κουνηθεί είμαι, είσαι, … κουνημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … κουνήσει είχα, είχες, … κουνημένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … κουνηθεί ήμουν, ήσουν, … κουνημένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … κουνήσει θα έχω, θα έχεις, … κουνημένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … κουνηθεί θα είμαι, θα είσαι, … κουνημένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | κούνα, κούναγε | κούνησε, κούνα | — | κουνήσου |
| 2 pl | κουνάτε | κουνήστε | κουνιέστε | κουνηθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | κουνώντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας κουνήσει ➤ | κουνημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | κουνήσει | κουνηθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||