Hello, you have come here looking for the meaning of the word
κραιαίνω . In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word
κραιαίνω , but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say
κραιαίνω in singular and plural. Everything you need to know about the word
κραιαίνω you have here. The definition of the word
κραιαίνω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition of
κραιαίνω , as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
Ancient Greek
Pronunciation
IPA (key ) : /krai̯.ǎi̯.nɔː/ → /krɛˈɛ.no/ → /kreˈe.no/
Verb
κραιαίνω • (kraiaínō )
Epic form of κραίνω ( kraínō )
Conjugation
number
singular
dual
plural
first
second
third
second
third
first
second
third
active
indicative
ἐκρήηνᾰ
ἐκρήηνᾰς
ἐκρήηνε (ν )
ἐκρηήνᾰτον
ἐκρηηνᾰ́την
ἐκρηήνᾰμεν
ἐκρηήνᾰτε
ἐκρήηνᾰν
subjunctive
κρηήνω ,κρηήνωμῐ
κρηήνῃς ,κρηήνῃσθᾰ
κρηήνῃ ,κρηήνῃσῐ
κρηήνητον
κρηήνητον
κρηήνωμεν
κρηήνητε
κρηήνωσῐ (ν )
optative
κρηήναιμῐ
κρηήναις ,κρηήναισθᾰ ,κρηήνειᾰς
κρηήνειε (ν ),κρηήναι
κρηηνεῖτον
κρηηνείτην
κρηηνεῖμεν
κρηηνεῖτε
κρηηνεῖεν
imperative
κρήηνον
κρηηνᾰ́τω
κρηήνᾰτον
κρηηνᾰ́των
κρηήνᾰτε
κρηηνᾰ́ντων
middle
indicative
ἐκρηηνᾰ́μην
ἐκρηήνᾰο
ἐκρηήνᾰτο
ἐκρηήνᾰσθον
ἐκρηηνᾰ́σθην
ἐκρηηνᾰ́με (σ )θᾰ
ἐκρηήνᾰσθε
ἐκρηήνᾰντο
subjunctive
κρηήνωμαι
κρηήνηαι
κρηήνηται
κρηήνησθον
κρηήνησθον
κρηηνώμε (σ )θᾰ
κρηήνησθε
κρηήνωνται
optative
κρηηναίμην
κρηήναιο
κρηήναιτο
κρηήναισθον
κρηηναίσθην
κρηηναίμε (σ )θᾰ
κρηήναισθε
κρηηναίᾰτο
imperative
κρήηναι
κρηηνᾰ́σθω
κρηήνᾰσθον
κρηηνᾰ́σθων
κρηήνᾰσθε
κρηηνᾰ́σθων
passive
indicative
ἐκρᾱάνθην
ἐκρᾱάνθης
ἐκρᾱάνθη
ἐκρᾱάνθητον
ἐκρᾱανθήτην
ἐκρᾱάνθημεν
ἐκρᾱάνθητε
ἐκρᾱάνθησᾰν ,ἐκρᾱ́ανθεν
subjunctive
κρᾱανθῶ
κρᾱανθῇς
κρᾱανθῇ
κρᾱανθῆτον
κρᾱανθῆτον
κρᾱανθῶμεν
κρᾱανθῆτε
κρᾱανθῶσῐ (ν )
optative
κρᾱανθείην
κρᾱανθείης
κρᾱανθείη
κρᾱανθεῖτον ,κρᾱανθείητον
κρᾱανθείτην ,κρᾱανθειήτην
κρᾱανθεῖμεν ,κρᾱανθείημεν
κρᾱανθεῖτε ,κρᾱανθείητε
κρᾱάνθειεν ,κρᾱανθείησᾰν
imperative
κρᾱάνθητῐ
κρᾱανθήτω
κρᾱάνθητον
κρᾱανθήτων
κρᾱάνθητε
κρᾱανθέντων
active
middle
passive
infinitive
κρηῆναι /κρηηνᾰ́μεν /κρηηνᾰμέναι
κρηήνᾰσθαι
κρᾱανθῆναι /κρᾱανθήμεναι
participle
m
κρηήνᾱς
κρηηνᾰ́μενος
κρᾱανθείς
f
κρηήνᾱσᾰ
κρηηνᾰμένη
κρᾱανθεῖσᾰ
n
κρηῆνᾰν
κρηηνᾰ́μενον
κρᾱανθέν
number
singular
dual
plural
first
second
third
second
third
first
second
third
active
indicative
κρήηνᾰ
κρήηνᾰς
κρήηνε (ν )
κρηήνᾰτον
κρηηνᾰ́την
κρηήνᾰμεν
κρηήνᾰτε
κρήηνᾰν
subjunctive
κρηήνω ,κρηήνωμῐ
κρηήνῃς ,κρηήνῃσθᾰ
κρηήνῃ ,κρηήνῃσῐ
κρηήνητον
κρηήνητον
κρηήνωμεν
κρηήνητε
κρηήνωσῐ (ν )
optative
κρηήναιμῐ
κρηήναις ,κρηήναισθᾰ ,κρηήνειᾰς
κρηήνειε (ν ),κρηήναι
κρηηνεῖτον
κρηηνείτην
κρηηνεῖμεν
κρηηνεῖτε
κρηηνεῖεν
imperative
κρήηνον
κρηηνᾰ́τω
κρηήνᾰτον
κρηηνᾰ́των
κρηήνᾰτε
κρηηνᾰ́ντων
middle
indicative
κρηηνᾰ́μην
κρηήνᾰο
κρηήνᾰτο
κρηήνᾰσθον
κρηηνᾰ́σθην
κρηηνᾰ́με (σ )θᾰ
κρηήνᾰσθε
κρηήνᾰντο
subjunctive
κρηήνωμαι
κρηήνηαι
κρηήνηται
κρηήνησθον
κρηήνησθον
κρηηνώμε (σ )θᾰ
κρηήνησθε
κρηήνωνται
optative
κρηηναίμην
κρηήναιο
κρηήναιτο
κρηήναισθον
κρηηναίσθην
κρηηναίμε (σ )θᾰ
κρηήναισθε
κρηηναίᾰτο
imperative
κρήηναι
κρηηνᾰ́σθω
κρηήνᾰσθον
κρηηνᾰ́σθων
κρηήνᾰσθε
κρηηνᾰ́σθων
passive
indicative
κρᾱάνθην
κρᾱάνθης
κρᾱάνθη
κρᾱάνθητον
κρᾱανθήτην
κρᾱάνθημεν
κρᾱάνθητε
κρᾱάνθησᾰν ,κρᾱ́ανθεν
subjunctive
κρᾱανθῶ
κρᾱανθῇς
κρᾱανθῇ
κρᾱανθῆτον
κρᾱανθῆτον
κρᾱανθῶμεν
κρᾱανθῆτε
κρᾱανθῶσῐ (ν )
optative
κρᾱανθείην
κρᾱανθείης
κρᾱανθείη
κρᾱανθεῖτον ,κρᾱανθείητον
κρᾱανθείτην ,κρᾱανθειήτην
κρᾱανθεῖμεν ,κρᾱανθείημεν
κρᾱανθεῖτε ,κρᾱανθείητε
κρᾱάνθειεν ,κρᾱανθείησᾰν
imperative
κρᾱάνθητῐ
κρᾱανθήτω
κρᾱάνθητον
κρᾱανθήτων
κρᾱάνθητε
κρᾱανθέντων
active
middle
passive
infinitive
κρηῆναι /κρηηνᾰ́μεν /κρηηνᾰμέναι
κρηήνᾰσθαι
κρᾱανθῆναι /κρᾱανθήμεναι
participle
m
κρηήνᾱς
κρηηνᾰ́μενος
κρᾱανθείς
f
κρηήνᾱσᾰ
κρηηνᾰμένη
κρᾱανθεῖσᾰ
n
κρηῆνᾰν
κρηηνᾰ́μενον
κρᾱανθέν