From κραταιός (krataiós, “strong, mighty”) + γόνος (gónos, “fruit, seed”).
κρᾰταιόγονον • (krataiógonon) n (genitive κρᾰταιογόνου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ κρᾰταιόγονον tò krataiógonon |
τὼ κρᾰταιογόνω tṑ krataiogónō |
τᾰ̀ κρᾰταιόγονᾰ tà krataiógona | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κρᾰταιογόνου toû krataiogónou |
τοῖν κρᾰταιογόνοιν toîn krataiogónoin |
τῶν κρᾰταιογόνων tôn krataiogónōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κρᾰταιογόνῳ tôi krataiogónōi |
τοῖν κρᾰταιογόνοιν toîn krataiogónoin |
τοῖς κρᾰταιογόνοις toîs krataiogónois | ||||||||||
| Accusative | τὸ κρᾰταιόγονον tò krataiógonon |
τὼ κρᾰταιογόνω tṑ krataiogónō |
τᾰ̀ κρᾰταιόγονᾰ tà krataiógona | ||||||||||
| Vocative | κρᾰταιόγονον krataiógonon |
κρᾰταιογόνω krataiogónō |
κρᾰταιόγονᾰ krataiógona | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||