κρύσταλλος

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, the word is Pre-Greek—which Beekes claims is the case for all Greek words with the -αλλο- suffix. Contrary to this, a relationship is supported to κρύος (krúos), Latin crusta and Old English hruse.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /krýs.tal.los/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkrys.tal.los/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkrys.tal.los/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkrys.tal.los/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkris.ta.los/

Noun

κρύσταλλος • (krústallos) m (genitive κρυστάλλου); second declension

Inflection

Second declension of ὁ κρύσταλλος; τοῦ κρυστάλλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κρύσταλλος ho krústallos	τὼ κρυστάλλω tṑ krustállō	οἱ κρύσταλλοι hoi krústalloi
Genitive	τοῦ κρυστάλλου toû krustállou	τοῖν κρυστάλλοιν toîn krustálloin	τῶν κρυστάλλων tôn krustállōn
Dative	τῷ κρυστάλλῳ tôi krustállōi	τοῖν κρυστάλλοιν toîn krustálloin	τοῖς κρυστάλλοις toîs krustállois
Accusative	τὸν κρύσταλλον tòn krústallon	τὼ κρυστάλλω tṑ krustállō	τοὺς κρυστάλλους toùs krustállous
Vocative	κρύσταλλε krústalle	κρυστάλλω krustállō	κρύσταλλοι krústalloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

κρυστᾰλλοειδής (krustalloeidḗs)
κρυστᾰλλόομαι (krustallóomai)
κρυστᾰλλόπηκτος (krustallópēktos)
κρυστᾰλλοφᾰνής (krustallophanḗs)
κρυστᾰλλώδης (krustallṓdēs)
κρυστᾰλλῐ́ζω (krustallízō)
κρυστᾰ́λλῐνος (krustállinos)
κρυστᾰ́λλῐον (krustállion)

Descendants

Byzantine Greek: κρύσταλλον n (krústallon), κρούσταλλον n (kroústallon) (change of gender probably influenced by Latin crystallum)
- Greek: κρύσταλλο n (krýstallo)
- → Russian: хруста́ль m (xrustálʹ)
- → Old Georgian: კურასტანი (ḳurasṭani)
Greek: κρύσταλλος m (krýstallos, “molecular structure crystal”)
→ Georgian: კრისტალი (ḳrisṭali)
→ Latin: crystallus f or m, crystallum n, cristallum n (see there for further descendants)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

Greek

Etymology

From Ancient Greek κρύσταλλος.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈkɾi.sta.los/
Hyphenation: κρύ‧σταλ‧λος

Noun

κρύσταλλος • (krýstallos) m (plural κρύσταλλοι)

(chemistry) crystal

Declension

declension of κρύσταλλος

case \ number	singular	plural
nominative	κρύσταλλος •	κρύσταλλοι •
genitive	κρυστάλλου •	κρυστάλλων •
accusative	κρύσταλλο •	κρυστάλλους •
vocative	κρύσταλλε •	κρύσταλλοι •

Derived terms

παγοκρύσταλλος (pagokrýstallos, “icicle”)

Related terms

αποκρυσταλλώνω (apokrystallóno, “I crystallise”, lit. & fig.)
αποκρυστλάλλωση f (apokrystlállosi, “crystallisation”)
κρυσταλλικός (krystallikós, “crystallised”)
κρυστάλλινος (krystállinos, “cut-glass, crystal”)
κρύσταλλο n (krýstallo, “crystal: mineral, glass, ice”)
κρυσταλλώνω (krystallóno, “I crystallise”)
κρυστάλλωση f (krystállosi, “crystallisation”)

κρύσταλλος

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Noun

Inflection

Derived terms

Descendants

References

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Noun

Declension

Derived terms

Related terms

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia