From κτείς (kteís, “a comb”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
κτένῐον • (kténion) n (genitive κτενῐ́ου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ κτένῐον tò kténion |
τὼ κτενῐ́ω tṑ kteníō |
τᾰ̀ κτένῐᾰ tà kténia | ||||||||||
Genitive | τοῦ κτενῐ́ου toû kteníou |
τοῖν κτενῐ́οιν toîn kteníoin |
τῶν κτενῐ́ων tôn kteníōn | ||||||||||
Dative | τῷ κτενῐ́ῳ tôi kteníōi |
τοῖν κτενῐ́οιν toîn kteníoin |
τοῖς κτενῐ́οις toîs kteníois | ||||||||||
Accusative | τὸ κτένῐον tò kténion |
τὼ κτενῐ́ω tṑ kteníō |
τᾰ̀ κτένῐᾰ tà kténia | ||||||||||
Vocative | κτένῐον kténion |
κτενῐ́ω kteníō |
κτένῐᾰ kténia | ||||||||||
Notes: |
|