From κτείς (kteís, “a comb”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
κτένῐον • (kténĭon) n (genitive κτενῐ́ου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ κτένῐον tò kténĭon |
τὼ κτενῐ́ω tṑ ktenĭ́ō |
τᾰ̀ κτένῐᾰ tằ kténĭă | ||||||||||
Genitive | τοῦ κτενῐ́ου toû ktenĭ́ou |
τοῖν κτενῐ́οιν toîn ktenĭ́oin |
τῶν κτενῐ́ων tôn ktenĭ́ōn | ||||||||||
Dative | τῷ κτενῐ́ῳ tôi ktenĭ́ōi |
τοῖν κτενῐ́οιν toîn ktenĭ́oin |
τοῖς κτενῐ́οις toîs ktenĭ́ois | ||||||||||
Accusative | τὸ κτένῐον tò kténĭon |
τὼ κτενῐ́ω tṑ ktenĭ́ō |
τᾰ̀ κτένῐᾰ tằ kténĭă | ||||||||||
Vocative | κτένῐον kténĭon |
κτενῐ́ω ktenĭ́ō |
κτένῐᾰ kténĭă | ||||||||||
Notes: |
|