Borrowed from a Semitic language, probably from a Canaanite word cognate to Hebrew לְבוֹנָה (ləḇōnā, “frankincense”) and Arabic لُبَان (lubān, “frankincense”), from Proto-West Semitic *laban- (“white”).
λίβανος • (líbanos) m or f (genitive λίβανου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ, ἡ λίβανος ho, hē líbanos |
τὼ λιβάνω tṑ libánō |
οἱ, αἱ λίβανοι hoi, hai líbanoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ, τῆς λιβάνου toû, tês libánou |
τοῖν λιβάνοιν toîn libánoin |
τῶν λιβάνων tôn libánōn | ||||||||||
| Dative | τῷ, τῇ λιβάνῳ tôi, têi libánōi |
τοῖν λιβάνοιν toîn libánoin |
τοῖς, ταῖς λιβάνοις toîs, taîs libánois | ||||||||||
| Accusative | τὸν, τὴν λίβανον tòn, tḕn líbanon |
τὼ λιβάνω tṑ libánō |
τοὺς, τᾱ̀ς λιβάνους toùs, tā̀s libánous | ||||||||||
| Vocative | λίβανε líbane |
λιβάνω libánō |
λίβανοι líbanoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||