Perhaps from Proto-Indo-European *med- (“to measure”) and cognate with Ancient Greek μέδομαι (médomai, “to provide for”), Latin modus (“measure; manner”) and Proto-Germanic *mētō (“measure”). According to Beekes, from Pre-Greek because of the presence of the cluster "-μν-".
μέδιμνος • (médimnos) m (genitive μεδίμνου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ μέδιμνος ho médimnos |
τὼ μεδίμνω tṑ medímnō |
οἱ μέδιμνοι hoi médimnoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μεδίμνου toû medímnou |
τοῖν μεδίμνοιν toîn medímnoin |
τῶν μεδίμνων tôn medímnōn | ||||||||||
| Dative | τῷ μεδίμνῳ tôi medímnōi |
τοῖν μεδίμνοιν toîn medímnoin |
τοῖς μεδίμνοις toîs medímnois | ||||||||||
| Accusative | τὸν μέδιμνον tòn médimnon |
τὼ μεδίμνω tṑ medímnō |
τοὺς μεδίμνους toùs medímnous | ||||||||||
| Vocative | μέδιμνε médimne |
μεδίμνω medímnō |
μέδιμνοι médimnoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||