From Latin minium, itself from Iberian substrate.
μῐ́νῐον • (mínion) n (genitive μῐνῐ́ου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ μῐ́νῐον tò mínion |
τὼ μῐνῐ́ω tṑ miníō |
τᾰ̀ μῐ́νῐᾰ tà mínia | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μῐνῐ́ου toû miníou |
τοῖν μῐνῐ́οιν toîn miníoin |
τῶν μῐνῐ́ων tôn miníōn | ||||||||||
| Dative | τῷ μῐνῐ́ῳ tôi miníōi |
τοῖν μῐνῐ́οιν toîn miníoin |
τοῖς μῐνῐ́οις toîs miníois | ||||||||||
| Accusative | τὸ μῐ́νῐον tò mínion |
τὼ μῐνῐ́ω tṑ miníō |
τᾰ̀ μῐ́νῐᾰ tà mínia | ||||||||||
| Vocative | μῐ́νῐον mínion |
μῐνῐ́ω miníō |
μῐ́νῐᾰ mínia | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||