μανδίλιον • (mandílion) n (genitive μανδιλίου); second declension
Case / # | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | τὸ μανδίλιον tò mandílion |
τᾰ̀ μανδίλιᾰ tà mandília |
Genitive | τοῦ μανδιλίου toû mandilíou |
τῶν μανδιλίων tôn mandilíōn |
Dative | τῷ μανδιλίῳ tôi mandilíōi |
τοῖς μανδιλίοις toîs mandilíois |
Accusative | τὸ μανδίλιον tò mandílion |
τᾰ̀ μανδίλιᾰ tà mandília |
Vocative | μανδίλιον mandílion |
μανδίλιᾰ mandília |