From μᾰ́ρμᾰρος (mármaros, “marble”) + -ουργός (-ourgós, “worker”).
μᾰρμᾰρουργός • (marmarourgós) m (genitive μᾰρμᾰρουργοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ μᾰρμᾰρουργός ho marmarourgós |
τὼ μᾰρμᾰρουργώ tṑ marmarourgṓ |
οἱ μᾰρμᾰρουργοί hoi marmarourgoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μᾰρμᾰρουργοῦ toû marmarourgoû |
τοῖν μᾰρμᾰρουργοῖν toîn marmarourgoîn |
τῶν μᾰρμᾰρουργῶν tôn marmarourgôn | ||||||||||
| Dative | τῷ μᾰρμᾰρουργῷ tôi marmarourgôi |
τοῖν μᾰρμᾰρουργοῖν toîn marmarourgoîn |
τοῖς μᾰρμᾰρουργοῖς toîs marmarourgoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν μᾰρμᾰρουργόν tòn marmarourgón |
τὼ μᾰρμᾰρουργώ tṑ marmarourgṓ |
τοὺς μᾰρμᾰρουργούς toùs marmarourgoús | ||||||||||
| Vocative | μᾰρμᾰρουργέ marmarourgé |
μᾰρμᾰρουργώ marmarourgṓ |
μᾰρμᾰρουργοί marmarourgoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||