From μέτᾰλλον (métallon, “mine, quarry”) + -ουργός (-ourgós, “worker”).
μετᾰλλουργός • (metallourgós) m (genitive μετᾰλλουργοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ μετᾰλλουργός ho metallourgós |
τὼ μετᾰλλουργώ tṑ metallourgṓ |
οἱ μετᾰλλουργοί hoi metallourgoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μετᾰλλουργοῦ toû metallourgoû |
τοῖν μετᾰλλουργοῖν toîn metallourgoîn |
τῶν μετᾰλλουργῶν tôn metallourgôn | ||||||||||
| Dative | τῷ μετᾰλλουργῷ tôi metallourgôi |
τοῖν μετᾰλλουργοῖν toîn metallourgoîn |
τοῖς μετᾰλλουργοῖς toîs metallourgoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν μετᾰλλουργόν tòn metallourgón |
τὼ μετᾰλλουργώ tṑ metallourgṓ |
τοὺς μετᾰλλουργούς toùs metallourgoús | ||||||||||
| Vocative | μετᾰλλουργέ metallourgé |
μετᾰλλουργώ metallourgṓ |
μετᾰλλουργοί metallourgoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||