μετόν • (metón)
μετόν • (metón) n (genitive μετόντος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ μετόν tò metón |
τὼ μετόντε tṑ metónte |
τᾰ̀ μετόντᾰ tà metónta | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μετόντος toû metóntos |
τοῖν μετόντοιν toîn metóntoin |
τῶν μετόντων tôn metóntōn | ||||||||||
| Dative | τῷ μετόντῐ tôi metónti |
τοῖν μετόντοιν toîn metóntoin |
τοῖς μετοῦσῐ / μετοῦσῐν toîs metoûsi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ μετόν tò metón |
τὼ μετόντε tṑ metónte |
τᾰ̀ μετόντᾰ tà metónta | ||||||||||
| Vocative | μετόν metón |
μετόντε metónte |
μετόντᾰ metónta | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||