μίλτος (míltos, “ruddle”) + -εῖον (-eîon)
μιλτεῖον • (milteîon) n (genitive μιλτείου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ μιλτεῖον tò milteîon |
τὼ μιλτείω tṑ milteíō |
τᾰ̀ μιλτεῖᾰ tằ milteîă | ||||||||||
Genitive | τοῦ μιλτείου toû milteíou |
τοῖν μιλτείοιν toîn milteíoin |
τῶν μιλτείων tôn milteíōn | ||||||||||
Dative | τῷ μιλτείῳ tôi milteíōi |
τοῖν μιλτείοιν toîn milteíoin |
τοῖς μιλτείοις toîs milteíois | ||||||||||
Accusative | τὸ μιλτεῖον tò milteîon |
τὼ μιλτείω tṑ milteíō |
τᾰ̀ μιλτεῖᾰ tằ milteîă | ||||||||||
Vocative | μιλτεῖον milteîon |
μιλτείω milteíō |
μιλτεῖᾰ milteîă | ||||||||||
Notes: |
|