μουντός

From Byzantine Greek μουντός (mountós), from Ancient Greek μυνδός (mundós, “mute, voiceless”).

• IPA^(key): /munˈdos/
• Hyphenation: μου‧ντός

μουντός • (mountós) m (feminine μουντή, neuter μουντό)

1. (also figurative senses) dull, drab, lacklustre, matte (having no particular lustre or brightness)

   μουντό τοπίο ― mountó topío ― dull landscape

   μουντός ουρανός ― mountós ouranós ― dull sky

   μουντή θάλασσα ― mountí thálassa ― dull sea

   μουντή διάθεση ― mountí diáthesi ― lacklustre mood

   μουντό πρόσωπο ― mountó prósopo ― lacklustre face

• (dull, lacklustre): φαιός (faiós), σκοτεινός (skoteinós)

• (antonym(s) of “dull, lacklustre”): λαμπερός (lamperós, “shiny, bright”), φωτεινός (foteinós, “shiny, bright”)

• μουντάδα f (mountáda, “dullness”)
• μουνταίνω (mountaíno, “to grow dull, to darken”)