From μύσταξ (mústax, “upper lip, mustache”) + -ιον (-ion, diminutive suffix) with altered first vowel.
μουστάκιον • (moustákion) n (genitive μουστακίου); second declension
| Case / # | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | τὸ μουστάκιον tò moustákion |
τᾰ̀ μουστάκιᾰ tà moustákia |
| Genitive | τοῦ μουστακίου toû moustakíou |
τῶν μουστακίων tôn moustakíōn |
| Dative | τῷ μουστακίῳ tôi moustakíōi |
τοῖς μουστακίοις toîs moustakíois |
| Accusative | τὸ μουστάκιον tò moustákion |
τᾰ̀ μουστάκιᾰ tà moustákia |
| Vocative | μουστάκιον moustákion |
μουστάκιᾰ moustákia |