μοῦστος • (moûstos) m (genitive μούστου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ μοῦστος ho moûstos |
τὼ μούστω tṑ moústō |
οἱ μοῦστοι hoi moûstoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μούστου toû moústou |
τοῖν μούστοιν toîn moústoin |
τῶν μούστων tôn moústōn | ||||||||||
| Dative | τῷ μούστῳ tôi moústōi |
τοῖν μούστοιν toîn moústoin |
τοῖς μούστοις toîs moústois | ||||||||||
| Accusative | τὸν μοῦστον tòn moûston |
τὼ μούστω tṑ moústō |
τοὺς μούστους toùs moústous | ||||||||||
| Vocative | μοῦστε moûste |
μούστω moústō |
μοῦστοι moûstoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||