From μύξα (múxa, “mucus”) + -ῖνος (-înos).
μῠξῖνος • (muxînos) m (genitive μῠξῑ́νου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ μῠξῖνος ho muxînos |
τὼ μῠξῑ́νω tṑ muxī́nō |
οἱ μῠξῖνοι hoi muxînoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ μῠξῑ́νου toû muxī́nou |
τοῖν μῠξῑ́νοιν toîn muxī́noin |
τῶν μῠξῑ́νων tôn muxī́nōn | ||||||||||
| Dative | τῷ μῠξῑ́νῳ tôi muxī́nōi |
τοῖν μῠξῑ́νοιν toîn muxī́noin |
τοῖς μῠξῑ́νοις toîs muxī́nois | ||||||||||
| Accusative | τὸν μῠξῖνον tòn muxînon |
τὼ μῠξῑ́νω tṑ muxī́nō |
τοὺς μῠξῑ́νους toùs muxī́nous | ||||||||||
| Vocative | μῠξῖνε muxîne |
μῠξῑ́νω muxī́nō |
μῠξῖνοι muxînoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||