From ναρκόω (narkóō, “I benumb”) + -σις (-sis).
νάρκωσις • (nárkōsis) f (genitive ναρκόσεως); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ νάρκωσῐς hē nárkōsĭs |
τὼ ναρκώσει tṑ narkṓsei |
αἱ ναρκώσεις hai narkṓseis | ||||||||||
Genitive | τῆς ναρκώσεως tês narkṓseōs |
τοῖν ναρκωσέοιν toîn narkōséoin |
τῶν ναρκώσεων tôn narkṓseōn | ||||||||||
Dative | τῇ ναρκώσει têi narkṓsei |
τοῖν ναρκωσέοιν toîn narkōséoin |
ταῖς ναρκώσεσῐ / ναρκώσεσῐν taîs narkṓsesĭ(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν νάρκωσῐν tḕn nárkōsĭn |
τὼ ναρκώσει tṑ narkṓsei |
τᾱ̀ς ναρκώσεις tā̀s narkṓseis | ||||||||||
Vocative | νάρκωσῐ nárkōsĭ |
ναρκώσει narkṓsei |
ναρκώσεις narkṓseis | ||||||||||
Notes: |
|