From ναρκόω (narkóō, “I benumb”) + -σις (-sis).
νάρκωσις • (nárkōsis) f (genitive ναρκόσεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ νάρκωσῐς hē nárkōsis |
τὼ ναρκώσει tṑ narkṓsei |
αἱ ναρκώσεις hai narkṓseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς ναρκώσεως tês narkṓseōs |
τοῖν ναρκωσέοιν toîn narkōséoin |
τῶν ναρκώσεων tôn narkṓseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ναρκώσει têi narkṓsei |
τοῖν ναρκωσέοιν toîn narkōséoin |
ταῖς ναρκώσεσῐ / ναρκώσεσῐν taîs narkṓsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν νάρκωσῐν tḕn nárkōsin |
τὼ ναρκώσει tṑ narkṓsei |
τᾱ̀ς ναρκώσεις tā̀s narkṓseis | ||||||||||
| Vocative | νάρκωσῐ nárkōsi |
ναρκώσει narkṓsei |
ναρκώσεις narkṓseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||