From νουθετέω (nouthetéō, “to admonish”) + -μα (-ma).
νουθέτημᾰ • (nouthétēma) n (genitive νουθετήμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ νουθέτημᾰ tò nouthétēma |
τὼ νουθετήμᾰτε tṑ nouthetḗmate |
τᾰ̀ νουθετήμᾰτᾰ tà nouthetḗmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ νουθετήμᾰτος toû nouthetḗmatos |
τοῖν νουθετημᾰ́τοιν toîn nouthetēmátoin |
τῶν νουθετημᾰ́των tôn nouthetēmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ νουθετήμᾰτῐ tôi nouthetḗmati |
τοῖν νουθετημᾰ́τοιν toîn nouthetēmátoin |
τοῖς νουθετήμᾰσῐ / νουθετήμᾰσῐν toîs nouthetḗmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ νουθέτημᾰ tò nouthétēma |
τὼ νουθετήμᾰτε tṑ nouthetḗmate |
τᾰ̀ νουθετήμᾰτᾰ tà nouthetḗmata | ||||||||||
| Vocative | νουθέτημᾰ nouthétēma |
νουθετήμᾰτε nouthetḗmate |
νουθετήμᾰτᾰ nouthetḗmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||