From νουθετέω (nouthetéō, “to admonish”) + -μα (-ma).
νουθέτημᾰ • (nouthétēma) n (genitive νουθετήμᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ νουθέτημᾰ tò nouthétēma |
τὼ νουθετήμᾰτε tṑ nouthetḗmate |
τᾰ̀ νουθετήμᾰτᾰ tà nouthetḗmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ νουθετήμᾰτος toû nouthetḗmatos |
τοῖν νουθετημᾰ́τοιν toîn nouthetēmátoin |
τῶν νουθετημᾰ́των tôn nouthetēmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ νουθετήμᾰτῐ tôi nouthetḗmati |
τοῖν νουθετημᾰ́τοιν toîn nouthetēmátoin |
τοῖς νουθετήμᾰσῐ / νουθετήμᾰσῐν toîs nouthetḗmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ νουθέτημᾰ tò nouthétēma |
τὼ νουθετήμᾰτε tṑ nouthetḗmate |
τᾰ̀ νουθετήμᾰτᾰ tà nouthetḗmata | ||||||||||
Vocative | νουθέτημᾰ nouthétēma |
νουθετήμᾰτε nouthetḗmate |
νουθετήμᾰτᾰ nouthetḗmata | ||||||||||
Notes: |
|