ξυντίθημι

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ξυντίθημι. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ξυντίθημι, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ξυντίθημι in singular and plural. Everything you need to know about the word ξυντίθημι you have here. The definition of the word ξυντίθημι will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofξυντίθημι, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Pronunciation

 

Verb

ξυντίθημῐ • (xuntíthēmi)

  1. Old Attic form of συντίθημι (suntíthēmi)

Conjugation

   Present: ξυντῐ́θημῐ, ξυντῐ́θεμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξυντῐ́θημῐ ξυντῐ́θης ξυντῐ́θησῐ(ν) ξυντῐ́θετον ξυντῐ́θετον ξυντῐ́θεμεν ξυντῐ́θετε ξυντῐθέᾱσῐ(ν)
subjunctive ξυντῐθῶ ξυντῐθῇς ξυντῐθῇ ξυντῐθῆτον ξυντῐθῆτον ξυντῐθῶμεν ξυντῐθῆτε ξυντῐθῶσῐ(ν)
optative ξυντῐθείην ξυντῐθείης ξυντῐθείη ξυντῐθεῖτον,
ξυντῐθείητον 		ξυντῐθείτην,
ξυντῐθειήτην 		ξυντῐθεῖμεν,
ξυντῐθείημεν 		ξυντῐθεῖτε,
ξυντῐθείητε 		ξυντῐθεῖεν,
ξυντῐθείησᾰν
imperative   ξυντῐ́θει ξυντῐθέτω ξυντῐ́θετον ξυντῐθέτων   ξυντῐ́θετε ξυντῐθέντων
middle/
passive 		indicative ξυντῐ́θεμαι ξυντῐ́θεσαι ξυντῐ́θεται ξυντῐ́θεσθον ξυντῐ́θεσθον ξυντῐθέμεθᾰ ξυντῐ́θεσθε ξυντῐ́θενται
subjunctive ξυντῐθῶμαι ξυντῐθῇ ξυντῐθῆται ξυντῐθῆσθον ξυντῐθῆσθον ξυντῐθώμεθᾰ ξυντῐθῆσθε ξυντῐθῶνται
optative ξυντῐθείμην ξυντῐθεῖο ξυντῐθεῖτο,
ξυντῐθοῖτο 		ξυντῐθεῖσθον,
ξυντῐθοῖσθον 		ξυντῐθείσθην,
ξυντῐθοίσθην 		ξυντῐθείμεθᾰ,
ξυντῐθοίμεθᾰ 		ξυντῐθεῖσθε,
ξυντῐθοῖσθε 		ξυντῐθεῖντο,
ξυντῐθοῖντο
imperative   ξυντῐ́θεσο ξυντῐθέσθω ξυντῐ́θεσθον ξυντῐθέσθων   ξυντῐ́θεσθε ξυντῐθέσθων
active middle/passive
infinitive ξυντῐθέναι ξυντῐ́θεσθαι
participle m ξυντῐθείς ξυντῐθέμενος
f ξυντῐθεῖσᾰ ξυντῐθεμένη
n ξυντῐθέν ξυντῐθέμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ξῠνετῐθέμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ξῠνετῐθέμην ξῠνετῐ́θεσο ξῠνετῐ́θετο ξῠνετῐ́θεσθον ξῠνετῐθέσθην ξῠνετῐθέμεθᾰ ξῠνετῐ́θεσθε ξῠνετῐ́θεντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ξυντεθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ξυντεθήσομαι ξυντεθήσῃ ξυντεθήσεται ξυντεθήσεσθον ξυντεθήσεσθον ξυντεθησόμεθᾰ ξυντεθήσεσθε ξυντεθήσονται
optative ξυντεθησοίμην ξυντεθήσοιο ξυντεθήσοιτο ξυντεθήσοισθον ξυντεθησοίσθην ξυντεθησοίμεθᾰ ξυντεθήσοισθε ξυντεθήσοιντο
passive
infinitive ξυντεθήσεσθαι
participle m ξυντεθησόμενος
f ξυντεθησομένη
n ξυντεθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ξῠνέθετον, ξῠνεθέμην, ξῠνετέθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative       ξῠνέθετον ξῠνεθέτην ξῠνέθεμεν ξῠνέθετε ξῠνέθεσᾰν
subjunctive ξυνθῶ ξυνθῇς ξυνθῇ ξυνθῆτον ξυνθῆτον ξυνθῶμεν ξυνθῆτε ξυνθῶσῐ(ν)
optative ξυνθείην ξυνθείης ξυνθείη ξυνθεῖτον,
ξυνθείητον 		ξυνθείτην,
ξυνθειήτην 		ξυνθεῖμεν,
ξυνθείημεν 		ξυνθεῖτε,
ξυνθείητε 		ξυνθεῖεν,
ξυνθείησᾰν
imperative   ξῦνθες ξυνθέτω ξύνθετον ξυνθέτων   ξύνθετε ξυνθέντων
middle indicative ξῠνεθέμην ξῠνέθου ξῠνέθετο ξῠνέθεσθον ξῠνεθέσθην ξῠνεθέμεθᾰ ξῠνέθεσθε ξῠνέθεντο
subjunctive ξυνθῶμαι ξυνθῇ ξυνθῆται ξυνθῆσθον ξυνθῆσθον ξυνθώμεθᾰ ξυνθῆσθε ξυνθῶνται
optative ξυνθείμην ξυνθεῖο ξυνθεῖτο,
ξυνθοῖτο 		ξυνθεῖσθον ξυνθείσθην ξυνθείμεθᾰ ξυνθεῖσθε ξυνθεῖντο
imperative   ξύνθου ξυνθέσθω ξύνθεσθον ξυνθέσθων   ξύνθεσθε ξυνθέσθων
passive indicative ξῠνετέθην ξῠνετέθης ξῠνετέθη ξῠνετέθητον ξῠνετεθήτην ξῠνετέθημεν ξῠνετέθητε ξῠνετέθησᾰν
subjunctive ξυντεθῶ ξυντεθῇς ξυντεθῇ ξυντεθῆτον ξυντεθῆτον ξυντεθῶμεν ξυντεθῆτε ξυντεθῶσῐ(ν)
optative ξυντεθείην ξυντεθείης ξυντεθείη ξυντεθεῖτον,
ξυντεθείητον 		ξυντεθείτην,
ξυντεθειήτην 		ξυντεθεῖμεν,
ξυντεθείημεν 		ξυντεθεῖτε,
ξυντεθείητε 		ξυντεθεῖεν,
ξυντεθείησᾰν
imperative   ξυντέθηθῐ ξυντεθήτω ξυντέθητον ξυντεθήτων   ξυντέθητε ξυντεθέντων
active middle passive
infinitive ξυνθεῖναι ξυνθέσθαι ξυντεθῆναι
participle m ξυνθείς ξυνθέμενος ξυντεθείς
f ξυνθεῖσᾰ ξυνθεμένη ξυντεθεῖσᾰ
n ξυνθέν ξυνθέμενον ξυντεθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ξῠνέθηκᾰ, ξῠνεθηκᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ξῠνέθηκᾰ ξῠνέθηκᾰς ξῠνέθηκε(ν) ξῠνεθήκᾰτον ξῠνεθηκᾰ́την ξῠνεθήκᾰμεν ξῠνεθήκᾰτε ξῠνέθηκᾰν
subjunctive ξυνθήκω ξυνθήκῃς ξυνθήκῃ ξυνθήκητον ξυνθήκητον ξυνθήκωμεν ξυνθήκητε ξυνθήκωσῐ(ν)
optative ξυνθήκαιμῐ ξυνθήκειᾰς,
ξυνθήκαις 		ξυνθήκειε(ν),
ξυνθήκαι 		ξυνθήκαιτον ξυνθηκαίτην ξυνθήκαιμεν ξυνθήκαιτε ξυνθήκειᾰν,
ξυνθήκαιεν
imperative   ξύνθηκον ξυνθηκᾰ́τω ξυνθήκᾰτον ξυνθηκᾰ́των   ξυνθήκᾰτε ξυνθηκᾰ́ντων
middle indicative ξῠνεθηκᾰ́μην ξῠνεθήκω ξῠνεθήκᾰτο ξῠνεθήκᾰσθον ξῠνεθηκᾰ́σθην ξῠνεθηκᾰ́μεθᾰ ξῠνεθήκᾰσθε ξῠνεθήκᾰντο
subjunctive ξυνθήκωμαι ξυνθήκῃ ξυνθήκηται ξυνθήκησθον ξυνθήκησθον ξυνθηκώμεθᾰ ξυνθήκησθε ξυνθήκωνται
optative ξυνθηκαίμην ξυνθήκαιο ξυνθήκαιτο ξυνθήκαισθον ξυνθηκαίσθην ξυνθηκαίμεθᾰ ξυνθήκαισθε ξυνθήκαιντο
imperative   ξύνθηκαι ξυνθηκᾰ́σθω ξυνθήκᾰσθον ξυνθηκᾰ́σθων   ξυνθήκᾰσθε ξυνθηκᾰ́σθων
active middle
infinitive ξυνθῆκαι ξυνθήκᾰσθαι
participle m ξυνθήκᾱς ξυνθηκᾰ́μενος
f ξυνθήκᾱσᾰ ξυνθηκᾰμένη
n ξυνθῆκᾰν ξυνθηκᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ξυντέθειμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ξυντέθειμαι ξυντέθεισαι ξυντέθειται ξυντέθεισθον ξυντέθεισθον ξυντεθείμεθᾰ ξυντέθεισθε ξυντέθεινται
subjunctive ξυντεθειμένος ὦ ξυντεθειμένος ᾖς ξυντεθειμένος ᾖ ξυντεθειμένω ἦτον ξυντεθειμένω ἦτον ξυντεθειμένοι ὦμεν ξυντεθειμένοι ἦτε ξυντεθειμένοι ὦσῐ(ν)
optative ξυντεθειμένος εἴην ξυντεθειμένος εἴης ξυντεθειμένος εἴη ξυντεθειμένω εἴητον/εἶτον ξυντεθειμένω εἰήτην/εἴτην ξυντεθειμένοι εἴημεν/εἶμεν ξυντεθειμένοι εἴητε/εἶτε ξυντεθειμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ξυντέθεισο ξυντεθείσθω ξυντέθεισθον ξυντεθείσθων   ξυντέθεισθε ξυντεθείσθων
infinitive ξυντεθεῖσθαι
participle m ξυντεθειμένος
f ξυντεθειμένη
n ξυντεθειμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
Wikious
Boobota
Sagapedia