Learned borrowing from Koine Greek οἰκουμενικός (oikoumenikós).[1] By surface analysis, οικουμέν(η) (oikoumén(i)) + -ικός (-ikós).
οικουμενικός • (oikoumenikós) m (feminine οικουμενική, neuter οικουμενικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | οικουμενικός (oikoumenikós) | οικουμενική (oikoumenikí) | οικουμενικό (oikoumenikó) | οικουμενικοί (oikoumenikoí) | οικουμενικές (oikoumenikés) | οικουμενικά (oikoumeniká) | |
| genitive | οικουμενικού (oikoumenikoú) | οικουμενικής (oikoumenikís) | οικουμενικού (oikoumenikoú) | οικουμενικών (oikoumenikón) | οικουμενικών (oikoumenikón) | οικουμενικών (oikoumenikón) | |
| accusative | οικουμενικό (oikoumenikó) | οικουμενική (oikoumenikí) | οικουμενικό (oikoumenikó) | οικουμενικούς (oikoumenikoús) | οικουμενικές (oikoumenikés) | οικουμενικά (oikoumeniká) | |
| vocative | οικουμενικέ (oikoumeniké) | οικουμενική (oikoumenikí) | οικουμενικό (oikoumenikó) | οικουμενικοί (oikoumenikoí) | οικουμενικές (oikoumenikés) | οικουμενικά (oikoumeniká) | |