From Ancient Greek οὐδέτερος (oudéteros).
ουδέτερος • (oudéteros) m (feminine ουδέτερη, neuter ουδέτερο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ουδέτερος (oudéteros) | ουδέτερη (oudéteri) | ουδέτερο (oudétero) | ουδέτεροι (oudéteroi) | ουδέτερες (oudéteres) | ουδέτερα (oudétera) | |
genitive | ουδέτερου (oudéterou) | ουδέτερης (oudéteris) | ουδέτερου (oudéterou) | ουδέτερων (oudéteron) | ουδέτερων (oudéteron) | ουδέτερων (oudéteron) | |
accusative | ουδέτερο (oudétero) | ουδέτερη (oudéteri) | ουδέτερο (oudétero) | ουδέτερους (oudéterous) | ουδέτερες (oudéteres) | ουδέτερα (oudétera) | |
vocative | ουδέτερε (oudétere) | ουδέτερη (oudéteri) | ουδέτερο (oudétero) | ουδέτεροι (oudéteroi) | ουδέτερες (oudéteres) | ουδέτερα (oudétera) |