Learned borrowing from Byzantine Greek πανευτυχής (paneutukhḗs). By surface analysis, παν- (pan-) + ευτυχής (eftychís).[1]
πανευτυχής • (paneftychís) m (feminine πανευτυχής, neuter πανευτυχές)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | πανευτυχής (paneftychís) | πανευτυχής (paneftychís) | πανευτυχές (paneftychés) | πανευτυχείς (paneftycheís) | πανευτυχείς (paneftycheís) | πανευτυχή (paneftychí) | |
| genitive | πανευτυχούς (paneftychoús) πανευτυχή (paneftychí) |
πανευτυχούς (paneftychoús) | πανευτυχούς (paneftychoús) | πανευτυχών (paneftychón) | πανευτυχών (paneftychón) | πανευτυχών (paneftychón) | |
| accusative | πανευτυχή (paneftychí) | πανευτυχή (paneftychí) | πανευτυχές (paneftychés) | πανευτυχείς (paneftycheís) | πανευτυχείς (paneftycheís) | πανευτυχή (paneftychí) | |
| vocative | πανευτυχή (paneftychí) πανευτυχής (paneftychís) |
πανευτυχής (paneftychís) | πανευτυχές (paneftychés) | πανευτυχείς (paneftycheís) | πανευτυχείς (paneftycheís) | πανευτυχή (paneftychí) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πανευτυχής, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πανευτυχής, etc.)