παντοκράτωρ

Ancient Greek

From παντο- (panto-), combining form of πᾶς (pâs, “all”) + the stem of κράτος (krátos, “power, strength”) + -τωρ (-tōr, “agent-noun suffix”).

παντοκράτωρ • (pantokrátōr) m (genitive παντοκράτορος); third declension, παντοκράτειρα f (pantokráteira)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πᾰντοκρᾰ́τωρ ho pantokrátōr	τὼ πᾰντοκρᾰ́τορε tṑ pantokrátore	οἱ πᾰντοκρᾰ́τορες hoi pantokrátores
Genitive	τοῦ πᾰντοκρᾰ́τορος toû pantokrátoros	τοῖν πᾰντοκρᾰτόροιν toîn pantokratóroin	τῶν πᾰντοκρᾰτόρων tôn pantokratórōn
Dative	τῷ πᾰντοκρᾰ́τορῐ tôi pantokrátori	τοῖν πᾰντοκρᾰτόροιν toîn pantokratóroin	τοῖς πᾰντοκρᾰ́τορσῐ / πᾰντοκρᾰ́τορσῐν toîs pantokrátorsi(n)
Accusative	τὸν πᾰντοκρᾰ́τορᾰ tòn pantokrátora	τὼ πᾰντοκρᾰ́τορε tṑ pantokrátore	τοὺς πᾰντοκρᾰ́τορᾰς toùs pantokrátoras
Vocative	πᾰντοκρᾰ́τορ pantokrátor	πᾰντοκρᾰ́τορε pantokrátore	πᾰντοκρᾰ́τορες pantokrátores
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“παντοκράτωρ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“παντοκράτωρ”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
παντοκράτωρ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G3841 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
παντοκράτωρ in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften