From πᾰρᾰλείπω (paraleípō, “to pass over”) + -σῐς (-sis).
πᾰρᾰ́λειψῐς • (paráleipsis) f (genitive πᾰρᾰλείψεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ πᾰρᾰ́λειψῐς hē paráleipsis |
τὼ πᾰρᾰλείψει tṑ paraleípsei |
αἱ πᾰρᾰλείψεις hai paraleípseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς πᾰρᾰλείψεως tês paraleípseōs |
τοῖν πᾰρᾰλειψέοιν toîn paraleipséoin |
τῶν πᾰρᾰλείψεων tôn paraleípseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ πᾰρᾰλείψει têi paraleípsei |
τοῖν πᾰρᾰλειψέοιν toîn paraleipséoin |
ταῖς πᾰρᾰλείψεσῐ / πᾰρᾰλείψεσῐν taîs paraleípsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν πᾰρᾰ́λειψῐν tḕn paráleipsin |
τὼ πᾰρᾰλείψει tṑ paraleípsei |
τᾱ̀ς πᾰρᾰλείψεις tā̀s paraleípseis | ||||||||||
| Vocative | πᾰρᾰ́λειψῐ paráleipsi |
πᾰρᾰλείψει paraleípsei |
πᾰρᾰλείψεις paraleípseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||