From παρατάσσω (paratássō, “to place side by side”) + -σις (-sis).
πᾰρᾰ́τᾰξῐς • (parátaxis) f (genitive πᾰρᾰτᾰ́ξεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ πᾰρᾰ́τᾰξῐς hē parátaxis |
τὼ πᾰρᾰτᾰ́ξει tṑ paratáxei |
αἱ πᾰρᾰτᾰ́ξεις hai paratáxeis | ||||||||||
| Genitive | τῆς πᾰρᾰτᾰ́ξεως tês paratáxeōs |
τοῖν πᾰρᾰτᾰξέοιν toîn parataxéoin |
τῶν πᾰρᾰτᾰ́ξεων tôn paratáxeōn | ||||||||||
| Dative | τῇ πᾰρᾰτᾰ́ξει têi paratáxei |
τοῖν πᾰρᾰτᾰξέοιν toîn parataxéoin |
ταῖς πᾰρᾰτᾰ́ξεσῐ / πᾰρᾰτᾰ́ξεσῐν taîs paratáxesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν πᾰρᾰ́τᾰξῐν tḕn parátaxin |
τὼ πᾰρᾰτᾰ́ξει tṑ paratáxei |
τᾱ̀ς πᾰρᾰτᾰ́ξεις tā̀s paratáxeis | ||||||||||
| Vocative | πᾰρᾰ́τᾰξῐ parátaxi |
πᾰρᾰτᾰ́ξει paratáxei |
πᾰρᾰτᾰ́ξεις paratáxeis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||