From πᾰρᾰφρᾰ́ζω (paraphrázō, “to paraphrase”) + -σῐς (-sis).
πᾰρᾰ́φρᾰσῐς • (paráphrasis) f (genitive πᾰρᾰφρᾰ́σεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ πᾰρᾰ́φρᾰσῐς hē paráphrasis |
τὼ πᾰρᾰφρᾰ́σει tṑ paraphrásei |
αἱ πᾰρᾰφρᾰ́σεις hai paraphráseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς πᾰρᾰφρᾰ́σεως tês paraphráseōs |
τοῖν πᾰρᾰφρᾰσέοιν toîn paraphraséoin |
τῶν πᾰρᾰφρᾰ́σεων tôn paraphráseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ πᾰρᾰφρᾰ́σει têi paraphrásei |
τοῖν πᾰρᾰφρᾰσέοιν toîn paraphraséoin |
ταῖς πᾰρᾰφρᾰ́σεσῐ / πᾰρᾰφρᾰ́σεσῐν taîs paraphrásesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν πᾰρᾰ́φρᾰσῐν tḕn paráphrasin |
τὼ πᾰρᾰφρᾰ́σει tṑ paraphrásei |
τᾱ̀ς πᾰρᾰφρᾰ́σεις tā̀s paraphráseis | ||||||||||
| Vocative | πᾰρᾰ́φρᾰσῐ paráphrasi |
πᾰρᾰφρᾰ́σει paraphrásei |
πᾰρᾰφρᾰ́σεις paraphráseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||