From παρθένος (parthénos, “virgin”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
παρθένῐον • (parthénion) n (genitive παρθενῐ́ου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ παρθένῐον tò parthénion |
τὼ παρθενῐ́ω tṑ partheníō |
τᾰ̀ παρθένῐᾰ tà parthénia | ||||||||||
| Genitive | τοῦ παρθενῐ́ου toû partheníou |
τοῖν παρθενῐ́οιν toîn partheníoin |
τῶν παρθενῐ́ων tôn partheníōn | ||||||||||
| Dative | τῷ παρθενῐ́ῳ tôi partheníōi |
τοῖν παρθενῐ́οιν toîn partheníoin |
τοῖς παρθενῐ́οις toîs partheníois | ||||||||||
| Accusative | τὸ παρθένῐον tò parthénion |
τὼ παρθενῐ́ω tṑ partheníō |
τᾰ̀ παρθένῐᾰ tà parthénia | ||||||||||
| Vocative | παρθένῐον parthénion |
παρθενῐ́ω partheníō |
παρθένῐᾰ parthénia | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||