From the Ancient Greek ὑπερήφανος (huperḗphanos).
περήφανος • (perífanos) m (feminine περήφανη, neuter περήφανο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | περήφανος (perífanos) | περήφανη (perífani) | περήφανο (perífano) | περήφανοι (perífanoi) | περήφανες (perífanes) | περήφανα (perífana) | |
genitive | περήφανου (perífanou) | περήφανης (perífanis) | περήφανου (perífanou) | περήφανων (perífanon) | περήφανων (perífanon) | περήφανων (perífanon) | |
accusative | περήφανο (perífano) | περήφανη (perífani) | περήφανο (perífano) | περήφανους (perífanous) | περήφανες (perífanes) | περήφανα (perífana) | |
vocative | περήφανε (perífane) | περήφανη (perífani) | περήφανο (perífano) | περήφανοι (perífanoi) | περήφανες (perífanes) | περήφανα (perífana) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο περήφανος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο περήφανος, etc.)